Niepewność spokoju i Odpływ czułości

dziecinna niewierność i miłość,

jak drzwi na oścież otwarte

w półmroku i wszystkie gwiazdy,

którymi noc świeci

i wszystkie drzewa stygnące

w błyszczących płomieniach,

zatańczą raz jeszcze

chwiejnie nad moją głową

w grząskiej niepewności

spokoju i podróży

podróży, gdzie ziemia wciąż

w zmysłach swoich usypia

z wiotką rośliną nienawiści

zbyt wcześnie.

wywróżę ci przyszłość

ze smug światła, aż odczujesz

ten mdlący rodzaj lęku,

który rośnie w miarę

zbliżania się do pęknięć

i pajęczyn w troskliwej bieli

wywróżę ci przyszłośc,

aż ogarnie cię pokusa

zamknięcia oczu

w odpływie czułości,

gdzie na samym dnie serca

czas owienie go pleśnią

i gdzie oczy, usta i drzwi -

wciąż będa zamknięte.